با توجه به اینکه لفظ «نامقی» در دنباله نام خانوادگی من قرار دارد، مناسب دیدم مختصری در مورد این لفظ تحقیق کنیم. با خود فکر کردم چه بهتر که نتایج این تحقیقات را به عنوان یک نوشته روزمره در سایت قرار بدهم تا احیاناً اگر سؤالی برای کسی در مورد معنای این لفظ ایجاد شد، از باب دفع دخل مقدر به آن پاسخ گفته باشم.

به قول مرحوم دکتر دهخدا نامق «دهی است از دهستان براکوه بخش ریوش شهرستان کاشمر، در 36 هزار گزی جنوب شرقی ریوش [و در آن زمان] بر سر راه مالرو عمومی ریوش به حصار. در منطقه ٔ کوهستانی معتدل هوائی واقع است و[آن زمان‌ها] 2068 تن سکنه [داشته است]. آبش از قنات تأمین میشود. محصولش غلات، انواع میوه ها و ابریشم است. شغل اهالی زراعت و مالداری و صنعت دستی آنجا قالیچه بافی است.[آن زمان] راه مالرو [داشته است.] (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9). قریه ای است از قرای ترشیز. شیخ جام بسال 440 هَ . ق . در این قریه تولد یافت.»

نامق در لغت معرّب لفظ نامَک است که ریشه در زبان پارسی میانه یا پهلوی یا به قول خودشان «پارسیگ» دارد. دکتر فره فروشی در فرهنگ فارسی به پهلوی لفظ نامک را به معنای «نامه» دانسته است. سمعانی هم در جلد 13 کتاب الأنساب ذیل مدخل «النامقی» آن را منسوب به نامه می‌داند. دکتر شفیعی کدکنی نیز در کتاب درویش ستیهنده با اشاره به کتاب الأنساب نامق را به همان معنی نامه و مکتوب می‌داند. از نظر دکتر شفیعی و به نقل از الأنساب وجه تسمیه نام گذاری این روستا به نامک یا نامق خواندن نامه‌های رسیده از حضرت (الکتب الواردة من الحضرة) بوده است. در افواه افراد مسن روستا مشهور است که وجه تسمیه نام‌گذاری روستا، وصول «نامه بحقی» بوده که در آن، مردم روستا به آیین اسلام دعوت شده‌اند و پس از پذیرش اسلام به افتخار پذیرش آیین حق نام روستا را «نامه حق» گذاشته‌اند که بر اثر کنش‌های زبانی به «نامق» تغییر پیدا کرده است.

به هر صورت وجه تسمیه روستای نامق هر چه باشد، مسلماً وجه تسمیه افزوده شدن لفظ «نامقی» به انتهای نام خانوادگی نگارنده به سبب تولد پدر وی در روستای نامق بوده است. والسلام. 😃